Sziwa Asar Be'Tamuz | 17-ty Tamuz - Prawa i zwyczaje

Dzień, w którym zostały  zburzone mury Jerozolimy

Post 17-tego Tamuz, znany jako Sziwa Asar Be'Tamuz, jest początkiem trzytygodniowego okresu opłakiwania zniszczenia Jerozolimy i dwóch Świątyń.

Właściwie to post upamiętnia pięć tragicznych wydarzeń tej daty:

-  Mojżesz rozbił tablice, kiedy ujrzał naród Żydowski wielbiący Złotego Cielca.

 - Podczas Babilońskiego oblężenia Jerozolimy, Żydzi zostali zmuszeni do zaprzestania składania codziennych ofiar przez     brak bydła.

 -    Apustmus spalił świętą Torę.1

-    Idol został umieszczony w Drugiej Świątyni

-  Mury Jerozolimy zostały przerwane przez Rzymian, w 69 roku, po długim oblężeniu. (A Trzy tygodnie później, po tym   jak Żydzi stawili bohaterski opór, Rzymianie zniszczyli drugą Świątynię 9-tego dnia miesiąca Aw.)

Talmud Jerozolimski wspomina również, że 17 Tamuz oznacza się jako to data zdobycia murów Jerozolimy przez Babilończyków w drodze do zniszczenia pierwszej Świątyni.

W praktyce:

Zdrowi dorośli – począwszy od wieku bar lub bat micwy – powstrzymują się od jedzenia i picia od świtu do zmierzchu.

Kobiety w ciąży lub karmiące nie poszczą. Chore osoby powinny skonsultować się z rabinem. Lecz nawet ci zwolnieni z     poszczenia, tak jak chore osoby lub dzieci, nie powinny dogadzać sobie specjałami czy słodyczami.

Dozwolone jest by obudzić się bardzo wcześnie zanim rozpocznie się post by coś przekąsić, jednakże należy mieć w planie, że tak się postąpi zanim położyliśmy się spać.

Podczas porannych modlitw recytujemy selichot, zazwyczaj załączonych z tyłu modlitewnika. "Długie Awinu Malkeinu"       jest recytowane podczas porannych i popołudniowych modlitw.

Tora jest czytana podczas porannych i popołudniowych modlitw. Czyta się – zarówno rano jak i popołudniu – Księgę Wyjścia 31:11-14; 34:1-10, która omawia następstwa incydentu Złotego Cielca, jak Mojżesz z sukcesem wstawiał się na rzecz Izraelitów i dostąpił przebaczenia za ich grzech. Po popołudniowym czytaniu Tory, czyta się specjalną           postną Haftarę: Księga Izajasza 55:6–56:8.

Podczas popołudniowej Amidy, wszyscy ci, którzy poszczą dodają krótką sekcję, aneinu, do błogosławieństwa Szema       Koleinu.

Jeżeli 17-ty Tamuz przypada w Szabat, post jest odłożony do niedzieli.

Powstrzymywanie się od jedzenia i picia jest zewnętrznym elementem dnia postu. Na głębszym poziomie, dzień postu to pomyślny dzień; dzień, w którym B-g jest szczególnie dostępny, czekając na nas aż okażemy skruchę.
Mędrcy tłumaczą: "Każde pokolenie, w którym Świątynia nie jest odbudowana, jest jak gdyby Świątynia została zniszczona dla tego pokolenia". Dzień postu nie jest tylko smutnym dniem, lecz dniem okazji. Jest to dzień, w którym jesteśmy umocnieni i zdolni by naprawić powód tego zniszczenia, tak by nasze długie wygnanie zostało zakończone, a my byśmy żyli w czasach mesjańskich - oby tak stało się bardzo szybko.

PRZYPISY

1 - Historycy długo debatowali nad tym, kiedy to się wydarzyło: niektórzy utrzymywali, że Apustmus był generałem podczas Rzymskiej okupacji Izraela, podczas gdy inni spierają się, że żył on lata wcześniej i był oficerem podczas panowania Greków nad Ziemią Świętą.

2 - To wydarzenie jest również spowinięte w kontrowersje: niektórzy mówią, że to również uczynił Apustmus, podczas, gdy inni twierdzą, że zrobił to Manasze Król Judei.