Weź Udział w Życiu!

Janki Tauber

My żydzi jesteśmy dziwnym narodem. Obchodzimy najbardziej nieprawdopodobne święta. Wszyscy słyszeli o zabawach na koniec roku szkolnego, o przyjęciach z okazji zakończenia szkoły, o przyjęciach z okazji przejścia na emeryturę - ale kto wydaje przyjęcie z okazji zabrania się do roboty?
Zaraz to wytłumaczę. Wyobraźmy sobie , że marzysz o jakiejś wspaniałej pracy, której będą ci zazdrościć wszyscy twoi przyjaciele. No i któregoś dnia wzywa cię do siebie twój przełożony i zaczyna następującą rozmowę:
Boss: „Proszę usiąść.”
Ty: „Dziękuję”
Boss: „Ostatnio byłeś tu u mnie - ile to będzie? Jakieś dwanaście lat temu, prawda?”
Ty: „Tak to rzeczywiście prawie tyle. Wy się mną tak dobrze opiekujecie...”
Boss: „Masz u nas pensję, która ci wystarcza na dosyć wygodne życie, gwarantowaną opiekę lekarską, opiekę w ciągu dnia i Spa oraz na dodatek 31 dniowy płatny urlop...”
Ty: „Tak i naprawdę jestem za to bardzo wdzięczny.”

Cwi Friman
Dlaczego stając się dorosłymi stajemy się bar micwa (syn przykazania)? - Dlatego bo w tym czasie zachodzą w naszych umysłach dramatyczne zmiany. Coś w rodzaju obudzenia się, uświadomienia sobie, że „Ja istnieję”.
Żydowscy mędrcy określali to jako daat co w tłumaczeniu, z grubsza oznacza „wiedza” lub „świadomość”. Wiedza zazwyczaj oznacza wiedzę o przedmiotach zewnętrznych, ale w tym wypadku jest to wiedza o tym, kto uświadomił sobie swoje „Ja”.
Nic nie jest bardziej przerażające niż ta wiedza o „Ja” – „Ego”, ale także nic nas bardziej nie wzmacnia. Bez niej nie istnieje odpowiedzialność, wolność ani możliwość brania życia w swoje ręce. Wszystko to staje się mozliwym jedynie w wypadku jeżeli jesteś w stanie się obejrzeć i zadać sobie pytanie: „Dlaczego postąpiłem tak a nie inaczej?” „Czy właśnie takim chcę być?” Dopiero wtedy można ciebie nazwać bar micwa.
To przyswajanie sobie wiedzy nie następuje gwałtownie lecz raczej jest wynikiem powolnego procesu i wydaje się być związanym z rozwojem w mowie. Miszna twierdzi wręcz, że człowiek pozbawiony możliwości wyrażania się – niewyuczony głuchoniemy – jest pozbawiony także daat.

Chani Benjaminson
Pytanie:
Modlitwy w ramach miejscowego Chabadu bardzo mnie wzruszyly i zacząłem się zastanawiać nad możliwością posłania moich dzieci do ich szkoły z hebrajskim programem, ale mam kilka zastrzeżeń.
Moja żona i ja bardzo byśmy chcieli aby nasze córki wyrosły w poczuciu, że są równe z innymi i że są w stanie osiągnąć czego tylko zechcą.
Przeszkadza nam myśl, że nie wolno im wstąpić na bimę (ołtarz), czytać w Torze oraz mieć Bat Micwę. Czy można obejść te zakazy czy też tak to już musi być?
Dziękuję z góry za odpowiedź.
Odpowiedź:
Dziękuję za zainteresowanie. W Judaiźmie role mężczyzny i kobiety są raczej bardzo wyraźnie podzielone. Istnieją rzeczy niedozwolone mężczyznom zaś dozwolone kobietom i na odwrót. Ten stan rzeczy nie wskazuje jednakże na upośledzenie jednej płci w stosunku do drugiej.
Kobiety nie mają być takie jak mężczyźni a mężczyźni tacy jak kobiety. Każde stworzenie ma swoje zadanie na tym świecie, które tylko ono może wykonać – skała ma być skałą a nie drzewem.
Każdy nasz czyn ma swój, niekoniecznie przez nas dostrzegalny, duchowy odpowiednik i skutek. Czemu kobiecie na przykład nie robi się Brit Mila (obrzezanie)? Bowiem duchowe uniesienie związane z Brit jest dla niej zbędne dokładnie jak noszenie Kipy. Także Alija jest dla niej zupełnie zbędna (słowo „Alija” oznacza zostać wezwanym, wzniesionym do Tory). Kobiecie tego rodzaju publiczne wezwanie, wzniesienie jest niepotrzebne i to z dwóch powodów: po pierwsze dzięki swojej wzniosłej, spirytualnie wrażliwej duszy kobiecej i po drugie dlatego bo osiąga ona wyższe szczeble duchowe wypełniając micwy przykazane żydowskim kobietom.

Oparte na nauczaniu Rebe z Lubawicza
Dzięki kurtuazji www.MeaningfulLife.com
W wieku trzynastu lat żydowski chłopak staje się bar micwa („syn przykazania”). W tym okresie jego umysł osiąga stan wiedzy czyli dojrzałości, świadomości i rozumu pozwalających na branie odpowiedzialności za swoje czyny. Od tego momentu jest on „mężczyzną” osobiście zobowiązanym wobec Boga do spełniania swojego posłannictwa zgodnie z przykazaniami Tory.
Ten wiek daat został ustalony na podstawie opowiadania w Torze (Genesis 34:25) o zburzeniu miasta Szchem przez Szimona i Lewiego w odwecie za zgwałcenie Diny: „Trzeciego dnia... dwuch mężczyzn, synów Jakuba - Szimon i Lewi, braci Diny, wzięło do ręki szablę i wierząc w swoją rację, napadło na miasto...” Termin „mężczyzna” (isz) określa tu obu braci, z których młodszy – Lewi miał wtedy dokładnie trzynaście lat (1). Z powyższego tekstu wnioskujemy, że chłopak w wieku trzynastu lat uważany jest w Torze za dorosłego „mężczyznę”.(2)