Co jest potężniejsze – wiedza teoretyczna, czy praktyczne doświadczenie? Co jest prawdziwsze, czystsze, bardziej przydatne i ważniejsze – to, co wiedzą nasze ciała czy to, nad czym rozmyślamy w mózgu? Akademicy i trenerzy koszykówki debatowali nad tym zagadnieniem przez wieki i nieprawdopodobne jest rozstrzygnięcie go w kolejnej rozprawce na tysiąc słów.
Lecz być może, zadajemy nieodpowiednie pytanie. Może nie jest pytaniem, czy wiedza teoretyczna jest wyższa lub niższa względem praktycznej, lecz to, czy w ogóle może być jakaś “wiedza teoretyczna”. Czy coś takiego naprawdę istnieje, czy to tylko teoria?
Czytaj dalej
Z pism Rabina Josefa Icchaka z Lubawicza
Traktat Geihinom, część trzecia
Przeszliśmy prawą stroną bramy do ciemnego korytarza oświetlonego małymi świeczkami. Zacząłem już nie tyle prosić, co w najgłębszym tego słowa znaczeniu błagać prowadzącego mnie strażnika, by pozwolił mi założyć tefilin. Powiedziałem mu też, że trudno mi szybko chodzić. Odpowiedział na to szorstkim „nie” i ostrzegł, że jeśli będę nalegał, umieści mnie w izolatce.
Czytaj dalej
Tzvi Freeman
Sprawianie, by umysł rządził sercem jest powszechnym motywem w żydowskich naukach. Jest także źródłem okropnych nieporozumień.
Większość słysząc o władzy umysłu nad sercem wyobraża sobie zimnego, wyrachowanego i nadętego neurotyka. W końcu umysł jest tym wszystkim. Czy nie wolelibyśmy żyć sercem pełnym życia i kochającym wolność?
Musimy więc wyjaśnić, że gdy umysł panuje nad sercem, nie oznacza to wcale, że to on jest głównym dowódcą. Nikt nie chce, żeby umysł sprawował kontrolę – nic by się nie dało zrobić. Umysł może i świetnie rozwiązuje zagadki, lecz jest nieudolnym idiotą jeśli chodzi o prawdziwe życie. Umysł ma być raczej kanałem dla duszy.
Czytaj dalej
Z Sefer HaMinhagim - (tłum. angielskie s.173)
1. Należy dołożyć wszelkich starań żeby chłopiec przystępujący do bar-micwy został wezwany do Czytania Tory – na swoją pierwszą aliję w poniedziałek albo czwartek rano lub w czasie Szabatowej Minchy. 1
2. Błogosławieństwo szepatrini (Siddur, s. 70) odmawia się bez wspominania Imienia B-ga. Można je odmówić [podczas Czytania Tory] w poniedziałek, czwartek, w Rosz Hodesz, ale raczej nie w czasie Szabatu. 2
3. Wedłud zwyczaju Hasydów Lubawicz, wszyscy zbierają się po Szachris, krewni chłopca przystępującego do bar-micwy mówią kilka słów żeby uczcić to radosne wydarzenie, po czym bar-micwa powtarza maamar z Chassidus 3 . Obecnych częstuje się później kawałkiem ciasta i maszke, a wieczorem wyprawia się uroczysty obiad. 4
PRZYPISY
1.
Wytyczna Alter Rebe; zob. Likkutei Dibburim, Vol. II, s. 533 [w tłum. Angielskim: Vol. II, rozdz. 14, sek. 57], pod koniec.
2.
HaYom Yom, s. 112. Zob. Rama, [Orach Chayim,] sek. 225; Shaar HaKollel, sek. 24.
3.
Stało się ostatnio zwyczajem aby bar-micwa recytował maamar zaczynające się od słów Issa B’Midrasz T[eh]illim, które zostało wygłoszone [najpierw przez Rebego Raszaba na jego własnej bar-micwie w roku 5634 (1873), a następnie powtórzone (z dodatkami) przez Poprzedniego Rebe na jego własnej bar-micwie] w 5653 (1893). Maamar jest wydrukowane w Sefer HaMaamarim 5708.
4.
Likkutei Dibburim, op. cit., sek. 58.
Por. następujący fragment z Zohar Chadash, Parshas Bereishis: R. Shimon Bar Yochai zaprosił największych uczonych Miszny do udziału w ogromnym uroczystym posiłku, który zorganizował… Był bardzo szczęśliwy…, ponieważ, [jak wyjaśnił,] “Tego dnia święta i wzniosła dusza zstąpiła… na mojego syna R. Elazara, i z tej okazji powinienem doświadczyć największej radości”.
Zob. Również Magen Avraham w Shulchan Aruch, Orach Chayim 225:4: Należy wyprawić uroczysty obiad w dniu, w którym nasz syn zostaje bar-micwą, tak jak wtedy kiedy jest prowadzony pod chupę.
